Ljudske sonde, kamere i senzori prošli su kraj svih planeta u Sunčevom sistemu, kao i pored njihovih prirodnih satelita, ali prema svim sadašnjim saznanjima, na površinama svih tih svemirskih tela nema života, mada ga je u davnoj prošlosti možda i bilo.

Laički rečeno, glavni razlog zbog koga Zemlja vrvi životom, poseduje površinske okeane i debelu atmosferu, leži u činjenici što naša matična planeta ima magnetosferu koja sprečava da vazduh koji udišemo i voda koju pijemo iscuri u svemir.

Ali sudeći prema podacima koje su decenijama skupljale brojne misije (letelice) NASA-e, nedostatak magnetosfere ne mora značiti da na drugim svemirskim telima u našem sunčevom sistemu ne postoje uslovi za život. Naime, prema dosadašnjim otkrićima neki Saturnovi i Jupiterovi meseci, pa čak i patuljasta planeta Pluton vrlo verovatno sadrže podzemne kceane sa čak možda većim količinama vode nego što je imamo na Zemlji, kao što objašnjavaju u predloženom videu.

Ali otkriće okeana nije jedina stvar koja zanima naučnike već je njihovo glavno pitanje postoji li u njima bilo kakav oblik života. Analizom podataka sonde Cassini, Hunter Waite iz INMS tima u Istraživačkom institutu Southwest i njegove kolege otkrili su da Saturnov mesec Encelad (ili Enkelad) u svemir ispušta molekularni vodonik (H2), koji je u okeanima na Zemlji prava poslastica za mikrobe koji ga jedu i pretvaraju u metan. Podaci ukazuju da u okeanima ispod debele ledene kore morska voda ulazi u interakciju sa stenama čime nastaju hidrotermalni procesi slični onima na Zemlji.

Waite kaže da su vam za život kakav znamo potrebna tri osnovna sastojka, tečna voda, izvor energije i odgovarajući hemijski sastojci. Molekularni vodonik koji sa Encelada curi u svemir govori nam da se tamo odvijaju hemijski procesi zahvaljujući kojima bi mikrobiološki život mogao imati sve sastojke potrebne za preživljavanje, ali to ne znači da života na Enceladu zaista ima, što jasno govori i Waite u predloženom videu.

 

 

 

Izvor: vidi.hr