Ljudi, koji se većinom služe elektronskom poštom, koriste pametne telefone i društvene mreže, moraće se suočiti s činjenicom da bi nakon njihove smrti čitav taj elektronski arhiv mogao postati dostupan javnosti.

Za nekoliko poznatih pisaca i intelektualaca sinonim za takvu deponiju digitalnog uma već je realnost, pa je naprimer 17.198 elektronske pošte spisateljice Susan Sontag dostupno zainteresovanima na kompjuteru u "Special Collections" čitaonici biblioteke na američkoj UCLA-i.

Sontag je, kako piše New York Times, elektronsku poštu slala putem jednog softverskog programa, a američki pisac i književni kritičar Benjamin Moser, koji radi na biografiji poznate spisateljice, smatra da arhivirani e-mailovi mogu dodati element piščeve osobnosti kada se piše o njegovom ili njenom životu.

Bibliotekari nastoje "uhvatiti" i zabeležiti bar deo misli i osećaja običnih ljudi. Tako se u arhivima američke Kongresne biblioteke (The Library of Congress) može pronaći svaki tweet napisan i poslat u razdoblju od 2006. do 2010. A internetski arhivi puni su informacija i glasina koje se brzo šire, posebno u vreme brojnih revolucija, pobuna i nemira u svetu. 

Na internetu se između ostalih mogu pronaći sačuvani i amaterski video snimci bombaškog napada na Bostonskom maratonu, tweetovi i komentari koji su usledili odmah nakon njega. 

Količina podataka u pametnim telefonima daleko je veća od one koju je Sontag mogla i zamisliti iako je umrla pre manje od deset godina. Za sve one koji veruju u vrednost istorijskog istraživanja, hard diskovi, poput onih očuvanih na UCLA-i, postaće mesto upravo za takvo istraživanje.

 

Izvor: avaz.ba