Ideja oživljavanja izumrlih životinja otvara mnoga moralna i etička pitanja.
Ovih su dana naučnici na TEDx konferenciji u Washingtonu koja se održala pod pokroviteljstvom National Geographica raspravljali u vezi ideje oživljavanja izumrlih životinja čiji je DNA još uvek dovoljno svež da se može iskoristiti za obnovu vrsti koje više ne postoje na Zemlji.
Mada nas ovo podseća na scenario iz filma "Park iz doba Jure", naučnici kažu kako za tako nešto ne postoji mogućnost, obzirom da je DNA dinosaurusa koji su nekad vladali planetom jednostavno prestar i neupotrebljiv, pa se ne morate bojati da će vas kroz šume ganjati gladni reptori.
Naučnici su izložili plan da se u projektu pod nazivom "de-extinction" (de-izumiranje) oživi 24 vrste izumrlih životinja, koje uključuju pticu Dodo, vrstu malog papagaja pod nazivom Carolina Parakeet, koji je zadnji put viđen 1904. godine, te ravničarsku zebru Quagga, koja je nekad živela u Južnoj Africi, a zadnja je umrla u zatočeništvu 1883.
Naučnici su odabrali 24 životinjske vrste vodeći se raznim kriterijumima, uključujući njihovu važnost za ekologiju, te koliko su bile omiljene među ljudima, a raspravljali su i o etičkim pitanjima vezanim uz njihov povratak među životinjsku populaciju na Zemlji.
Na konferenciji je ujedno objašnjeno kako "de-izumiranje" funkcioniše, uzimanjem starih DNA uzoraka koje se pretvara u puni genom koji se potom injektira u embrionske ćelije kojima je izvađen njihov DNA, te se na kraju implantiraju u surogatnu životinju koja će ih izleći.
Naučnici su već izveli eksperiment oživljavanja izumrle žabe, korišćenjem svežih jaja današnje velike zelene žabe kojoj su deaktivirali jezgro (nukleus) iz njene DNA, te ga zamenili genima jedne izumrle vrste. Jaja su se spontano započela deliti i rasti do rane embrionalne faze u kojoj su predstavljale male loptice sastavljene od živih ćelija vrste koja je nestala pre 30 godina. Mada niti jedan embrion nije preživeo duže od nekoliko dana, genetski testovi su potvrdili da ćelije sadrže genetski materijal izumrle životinje.
Ova metoda pod nazivom transfer somatskih ćelija jezgra tokom poslednjih 5 godina se već toliko razvila da su naučnici došli do tačke kada su spremni započeti eksperimente sa oživljavanjem većih organizama i životinja, stoga je navedena konferencija poslužila da se čuju razna mišljenja o etičkim posledicama do kojih ovakva vrsta genetičkog inženjeringa može dovesti.
Činjenica je da nauka nikada nije bila zaustavljena moralnim dvoumljenjima i političkim odlukama, stoga znajte, ako će se pojaviti i najmanja šansa da jednog dana kod nas stigne tiranosaurus, to će se dogoditi, bez obzira sviđalo vam se to ili ne.
Izvor: vidi.hr